EL GATO DE CHESHIRE

THE CHESHIRE CAT

Birkaç hafta önce İngiltere’nin ikinci büyük kenti Manchester ve peyniriyle meşhur Chester’ı ziyaret etmek için kuzeybatıya, Cheshire bölgesine doğru uzandığımızda, iki yıldır ha bire ertelediğim şeyi bırakıp, Alice ve Cheshire Kedisi’ni not düşeyim artık Kedi Defteri’ne diye geçirmiştim aklımdan. Ondan sonraki hafta gittiğimiz Liverpool’da da, Tate Liverpool’da denk geldiğimiz Alice in Wonderland (Alice Harikalar Diyarı’nda) sergisinden sonra Cheshire Kedisi’ni konuk etmek farz oldu Kedi Defteri’nde. (Bu yazı sana geliyor Mali).

Cheshire bölgesinde, bizdeki 32 diş sırıtmak deyiminin karşılığı olan, en az XVIII. yüzyıldan beri kullanılageldiği bilinen bir deyim var: Cheshire kedisi gibi sırıtmak. Her ne kadar eski bir deyim olsa da, bu sözün dünya çapında üne kavuşması Lewis Carroll ve ünlü kitabı Alice Harikalar Diyarı’nda sayesinde olmuş.

Kitabın en baskın karakterlerinden biri olan Cheshire kedisi, istediği zaman bir görünüp bir ortadan kaybolabilen, 32 diş sırıtan, tombul bir kedi.  Cheshire Kedisi, aynı zamanda, feylesof ruhlu bir arkadaş. Alice ve Cheshire Kedisi’nin arasında geçen meşhur dialogu bilmeyen yoktur ama hatırlatmak adına bir de Kedi Defteri’ne not düşelim bu “felsefeye giriş 1” dersi tadında muhabbeti:

Alice: Cheshire Puss, would you tell me, please, which way I ought to go from here? (Cheshire Kedisi, lütfen söyler misin, buradan ne yöne gitmeliyim?)

The Cat: That depends a good deal on where you want to get to. (Bu, nereye varmak istediğine bağlı.)

Alice: I don’t much care where. (Neresi olduğunun pek önemi yok.)

The Cat: Then it doesn’t matter which way you go. (O zaman ne yöne gittiğinin de önemi yok.)

Alice: …so long as I get somewhere. (…yeter ki bir yere varayım.)

The Cat: Oh, you’re sure to do that if you only walk long enough. (Eh, yeterince uzun yürürsen elbette bir yere varırsın.)

Magic lantern slide no:12 ©The Bill Douglas Centre for the History of Cinema and Popular Culture, University of Exeter.