GATO  VAN TURCO

TURKISH VAN CAT

Lâleyi, bir lâle soğanı hediye ettiğimiz ve onu alıp ulusal simgeleri yapmış olan Hollandalılara, Hereke halısını Hereke adında köy kurup orada üretip dünyaya satan Çinlilere, beyaz peyniri, baklavayı, döneri, hatta çoğu dilde Türkçe adıyla anılan yoğurdu, sahip çıkmayıp komşuya kaptırmışız ama neyse ki dünyada hâlâ Türk kedisi olarak anılmaya devam eden iki kedi ırkı var. Henüz kimse, Fransız Van kedisi, Alman Ankara kedisi diye çıkmadı ortaya.

Benzerliği nedeniyle sık sık Ankara kedisiyle karıştırılan Van kedisinin yüzü, Ankara kedisine göre daha yuvarlak hatlı. Ankara kedilerinde çokça görülen sağırlık sorunu da Van kedilerinde %5 gibi düşük bir oranda görülüyor.

Yazın sıcakta epey tüy döküp daha az tüylü kalan, kışın soğuklarda yine bol tüylü hallerine bürünen bembeyaz Van kedilerinin, kulak içleri, burunları ve pati altları pembe renkte. Van kedilerinin çoğu, tilki kuyruğu gibi uzun ve kabarık bir kuyruğa sahip. Van kedileri, iki gözleri iki ayrı renkte kediler olarak bilinmelerine rağmen, hepsi öyle değil. İki mavi gözlü, iki kehribar sarısı gözlü ya da bir gözü mavi, bir gözü kehribar sarısı olabiliyorlar. Bu iki ayrı renkte gözlüler, Tek Göz olarak anılıyor.

Cesur bir yapıya sahip Van kedilerinin avcılık güdüleri, diğer kedi ırklarına göre daha gelişmiş (ya da tam tersi, daha az körelmiş). Van kedilerini diğerlerinden ayıran önemli bir özellik de suya düşkün olmaları ve yüzmeyi sevmeleri. Eskiden Van Gölü etrafındaki bölgede her evde görülebilen bu kediciklerin ya da Vanlıların deyişiyle pişiklerin nüfusu, günümüzde oldukça azalmış.  Sayılarının azalmasını durdurmak ve melezleşmelerini engellemek için koruma altına alınmış olan Van kedilerinin, yurt dışına çıkarılmaları yasak ve özel izne tâbi olduğu halde, hâlâ dışarı kaçırılmaları nasıl engellenemiyor anlamıyorum.

Van kedisi pulu, koleksiyonumdaki –şimdilik- kedili tek Türk posta pulum.